На петок, 13. во октомври 2023 година, НАСА успешно лансираше нова мисија насочена кон истражување на астероидот „Психа“, што орбитира околу Сонцето, помеѓу Марс и Јупитер. Психа претходно беше набљудуван со вселенски телескопи околу една деценија, кога беше утврдено дека се работи за астероид од типот М и дека со пречникот од околу 200 километри, е најголемиот во нашиот сончев систем.
Во 2015 година, НАСА го избра овој астероид поради неговите својства, за да развие цела програма за проучување. Тим од научници и инженери предводени од Линда Елкинс-Тантон работеа на студијата, која конечно беше одобрена во 2017 година. Оттогаш започна процесот на дизајнирање на вселенското летало и потребните инструменти кои би можеле да ја завршат мисијата, што кулминира со лансирањето овој октомври.
Откако ќе ја напушти Земјата, вселенското летало ќе започне 100-дневен период на извидување пред да ги вклучи погоните за да се осигура дека сите негови компоненти работат оптимално. Потоа ќе го започне своето патување до својата крајна дестинација, поминувајќи блиску до Марс, во 2026 година, за да добие „гравитациско засилување“ што ќе го однесе до астероидот во 2029 година.
НАСА очекува дека во август 2029 година сондата ќе започне период на истражување кој ќе трае 26 месеци, во кој ќе може да фотографира и собира податоци за површината и составот на небесното тело користејќи различни технологии.
Целта на оваа мисија е да се проучат карактеристиките на Психа, како што е неговиот претежно метален состав, кој според некои проценки може да содржи и до 60% никел и железо, за разлика од повеќето астероиди кои се состојат од камења и мраз.
Опсежните геолошки и астрономски истражувања спроведени пред неколку децении покажуваат дека многу планети, вклучително и Земјата, имаат јадра што содржат метални елементи. Сепак, овие јадра се уште ни се недостапни во моментов.
Затоа, не е само богатството на одредени материјали што ги интригира научниците на НАСА, туку можноста овој астероид да е всушност јадро на примитивна планета што ги изгубила своите надворешни слоеви или која никогаш не престанала да се формира. Ако е така, неговото проучување би можело да открие тајни на Сончевиот систем поврзани со формирањето на планетите и нивните магнетни полиња.
Извор: National Geographic
