Дури и во врските што изгледаат најздрави, може да има суптилни знаци што го најавуваат крајот, вели психологот Марк Траверс. Иако почетокот на врската често е исполнет со чувства на среќа и верување дека сте ја пронашле „вистинската“ личност, овие чувства можат да исчезнат со текот на времето, а сомнежите да ви се влеат во умот.
Пишувајќи за Форбс, Траверс објаснува дека, покрај очигледните прашања како „дали треба да го/ја оставам?“, постојат и потивки сигнали што укажуваат на проблеми. Повикувајќи се на студија од 2025 година објавена во Journal of Personality and Social Psychology, тој истакнува дека задоволството од врската ретко се намалува одеднаш, туку поминува низ фаза на „терминален пад“ месеци или дури години пред вистинското раскинување.
Фантазирањето за живот без партнер, дури и ако немате намера веднаш да дејствувате, е јасен предупредувачки знак. Според Траверс, ваквите мисли укажуваат на подлабоко незадоволство што на крајот ќе почне да се одразува на другите аспекти од вашата врска на штетен начин.
Тој објаснува како ова води до исцрпеност и откажување: „По некое време, кога ќе се појави исцрпеност, ретко забележувате како се чувствува вашето тело. Престанувате да се борите затоа што повеќе немате енергија да се обидувате понатаму. Не почнувате разговори, не се обидувате да го поправите она што е скршено или да ја обновите врската што се чини дека се распаѓа.“
Ако постојано се чувствувате уморни и не знаете зошто, причината може да биде скриена во вашата врска. Психолог објаснува како постојаните изговори, правењето компромиси и молчењето за она што ве мачи земаат данок со текот на времето. Оваа „емоционална работа“ може да стане толку оптоварувачка што го надминува чувството на поврзаност со партнерот, а главната цел станува бегство од стресот што го предизвикува врската.
Траверс цитира истражување кое го потврдува ова: „Студија од 2023 година објавена во Family Relations откри дека кај паровите со двојна заработка, емоционалната исцрпеност не произлегува само од надворешни стресови. Таа често била поврзана со нееднаква распределба на емоционалниот труд во врската.“
Значи, дури и ако не се карате, чувството на преголем замор може да биде резултат на нерамнотежа во врската и ран чекор кон раскинување.
Иако е нормално од време на време да се прашувате за работите, ако помислата за раскинување постојано ви се враќа, тоа е црвено светло. Траверс забележува дека ова може да се случи дури и кога нема „очигледна“ причина за заминување, но идејата сè уште ви се лепи во главата.
Тој детално го опишува овој внатрешен процес: „Почнувате да ги споредувате добрите времиња со зголемениот број лоши, а идните планови со нивните минати грешки. Почнувате да се чувствувате како да сте единствениот во врската кој се обидува, чувствувајќи се сè поосамен секој ден. Можеби дури и нема очигледна причина за заминување; едноставно нема доволно добри причини за останување. И тој недостаток ќе почне да ви тежи.“
Траверс завршува со моќна порака: „Ако прашањето постојано ви се враќа: „Дали треба едноставно да си одам?“, тоа веќе не е прашање. Веројатно е одговор што можеби се обидувате да го игнорирате.“
Текстот Не се расправате, а сепак сте исцрпени: тивки знаци дека врската се распаѓа е превземен од МАКФАКС.
