Во потврдата за смртта на кралицата Елизабета Втора, која беше објавена неодамна, стои дека причината за смртта била „староста“.
Во секојдневниот говор, вакво нешто звучи прифатливо, но медицински гледано, тоа има друго значење во 21 век.
Што точно значи „умре од старост“?
Ваквата медицински неоснована причина за смрт, како што е наведено во потврдата за смртта на кралицата Елизабета, не само што покренува прашања за тоа како некој починал, туку може да биде и тежок удар за семејството и другите блиски луѓе кои останале без саканата личност.
Луѓето умираат на многу начини
Според податоците, во Англија и Велс водечки причини за смрт се деменција и Алцхајмерова болест, срцеви заболувања, цереброваскуларни заболувања (пред се мозочен удар), рак и ковид во последните две години.
Други значајни причини за смрт се хронични заболувања на долните респираторни органи, грип и пневмонија.
Всушност, „староста“ како причина за смрт – покрај нејасниот опис на „слабост“ – најчесто се категоризира како „симптоми, знаци и лошо дефинирани состојби“.
Оваа категорија е исто така меѓу 10-те најчести причини за смрт, но моментално е далеку под Ковид, иако кога се гледа петгодишниот просек, помалку од грип и пневмонија.
Интересна историја на староста како причина за смрт
Староста како причина за смрт има долга историја. Имено, таа била водечка причина за смрт во 19 век, покрај уште една нејасна категорија „пронајден мртов“.
Во средината на 19 век, записите за смртта се префрлија од црква во секуларни официјални записи, во Обединетото Кралство тоа беше регулирано со закон во 1836 година.
Потоа, врз основа на многу влијателна публикација во тоа време, напишана од францускиот статистичар и демограф Жак Бертилон, легално беше воведена класификацијата на причините за смрт.
Канадскиот филозоф Иан Хекинг напиша дека умирањето од што било друго освен од она што е на официјалната листа е „незаконско, како умирање од старост“.
Иако тоа звучеше малку претерано, до крајот на 19 век не беше забрането никаде да се умре од старост.
Сепак, прецизирањето на прецизната причина за смртта било важно бидејќи тоа е вредна алатка за следење на трендовите на смртност на различни нивоа на населението.
Така, на крајот „староста“ станала последниот збор за опишување на непознатата причина за смртта.
Или се користел само во случаи кога лицето можеби починало од голем број компликации, но и во случаи кога не било практично или етичко да се изврши обдукција за да се утврди точната причина за смртта.
Неприфатлива причина
Друга причина зошто „староста“ ретко се користела како причина за смрт во 20 и 21 век е тоа што не била прифатена од семејството на покојникот.
Истражувањата покажуваат дека семејствата сакаат информации за тоа како починала нивната сакана личност, не само затоа што тоа може да биде корисно за решавање на нивните здравствени проблеми, туку и затоа што им овозможува да се помират со смртта на нивната сакана.
Непозната причина за смрт може да ја влоши тагата и траумата, особено ако смртта била ненадејна или неочекувана.
Утврдувањето како тие умреле е дел од тоа како преживеаните членови на семејството управуваат со својата тага и ги оплакуваат своите мртви.
„Лесна смрт“
Можеби некому му се чини дека барањето дополнителни информации за тоа што ја предизвикало кралицата да умре на 96-годишна возраст е излишна и морбидна тема.
Можеби можеме да го прифатиме и фактот дека кралското семејство го заслужува правото на приватност да не ги открива интимните детали за смртта на кралицата.
Сепак, специфичната причина за смртта на некој кој живеел привилегиран живот и кој починал на пример на многу длабока старост може да ни каже многу за тоа како да водиме здрав живот и да планираме таканаречена „лесна“ смрт.
Republika.mk – содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
