Петар Колев
Антибугаризмот како политичка и психолошка дијагноза се потврдува и во оваа изборна кампања во РС Македонија.
Додека слободата тоне, инфлацијата го турка животниот стандард, а секој втор размислува како да си замине од РС Македонија, истрошената политичка елита на земјата продолжува безумно да користи антибугаризам во оваа изборна кампања. Иако македонските Бугари категорично одбиваат да учествуваат во оваа „загушена“ политичка дебата, а Бугарија мудро се огради од оваа политичка баханалија, тоа не ги спречува главните играчи во Скопје во секој погоден момент да ја нападнат Бугарија и Бугарите. Само за кратко потсетување би напоменал дека РСМ стана „Северна“ благодарение на договорот со Грција, но во оваа политичка дебата не се споменува името на новиот кум на Македонија.
Зошто Бугарија продолжува да биде згодната политичка „боксерска круша“ е прашање кое го крие одговорот длабоко во постјугословенскиот чип вграден во сложената и неспособна македонска политичка елита. Оваа елита, која 30 години не може на земјата и на граѓаните да им понуди нормален европски пат и решение како да ја прекине својата „папочна“ врвка со Белград, која го задушува секој обид да се роди македонска политичка и државна независност. Старите „костури од плакарот“, преку нивната корумпираност и акумулираните средства во разни досиеја на службите од Титовска Југославија, се камен на сопнување за секој обид за македонска независност.
Овој Христијан Мицкоски кој денеска е на пат да стане премиер е истиот кој „вчера“ водеше кампања за Вучиќ на изборите во Србија. И ако за него изјавата на Пендаровски „дека Гоце Делчев се сметал за Бугарин“, е круна на предавството, тогаш крајно време е да се разбере дека историската вистина и правото на самоопределување, како основно човеково право и европска вредност, уште многу години ќе бидат фатаморгана за Републиката. Истиот Пендаровски се радуваше како „ дете на лижавче“ на „Отворен Балкан“, кој категорично е проект на српската хегемонија на Балканот. Овој проект се удави во крвавата река во манастирот во селото Банска на Косово, а на секој нормален му стана јасно дека Србија ја „менува кожата, но темпераментот на Милошевиќ не “.
Прашањето зошто скопската политичка елита продолжува да им служи на интересите за конфронтација на Балканот има свој јасен одговор, а тој е – затоа што Белград не добил дозвола од Москва Македонија да стане независна и европска држава. Патем, исто е и сценариото што се одигра со Македонската црква, која стана причина за раздор во православниот свет и доби измамнички, лажен томос и независност-автокефалност од православната црква, по налог на Руската црква: наод што го споделува и од самата Вселенска патријаршија.
И ако е јасна оваа проект-реторика на македонските кандидати за претседатели, премиери и заменици кои им служат на странските геополитички интереси, останува отворено прашањето кога Бугарија ќе удри на маса и ќе рече: „Доста е!“.
Ние сме должни да ги запознаеме нашите партнери со оваа агресија, која во себе ја содржи основата на југословенската агресија, државна идеологија облечена во „македонизам“, која бара само конфликти на Балканот.
Македонското општество мора да сфати дека романтичниот поглед на Бугарија е минато. Нема шанси од утро до вечер да фрлате отров кон Бугарија, да ги кршите човековите права на Бугарите во Република Македонија, да ја искривувате вистината за пропагандни цели и сето тоа завршува со уште една декларација, договор или европски компромис кој нема да биде почитуван.
Бугарија не смее да ја заборави својата основна должност – да го заштити своето и достоинството на своите сонародници во РСМ, црвена линија со која нема и не може да има компромиси.
