Љубчо Нешков
Постоеше можност Македонија денес да биде членка на Европската Унија. Таа можеше да биде дел од европското семејство со своето автентично име – Република Македонија. Македонија денес можеше да има повисок стандард од Србија, Црна Гора, а да не зборуваме за Албанија и Босна.
Сето ова ќе беше можно доколку …
– На почетокот на српската агресија врз сите поранешни јужни републики во почетокот на 90-те години на минатиот век, имаше искрени МАКЕДОНСКИ лидери кои ќе се оградеа од српскиот шовинизам, кои ќе ги постават темелите на вистинска независна држава. Не се заигруваше со најголемиот воен злосторник по Втората светска војна, Слободан Милошевиќ, и не учествуваше во странски проекти за учество во некое постјугословенско обединување – платформата Глигоров-Изетбеговиќ.
– Македонија водеше национално одговорни преговори со грчкиот хегемонизам во заштита на својот суверенитет и име, Атина ќе се согласеше на промена на името, во најлошиот случај, само за меѓународна употреба.
– Не воведеше нова странска доктрина по онаа на српскиот македонизам, онаа на грчкиот шовинизам – антиквизацијата.
– Тргнеше по патот на градење сопствени МАКЕДОНСКИ темели на сопствената држава по соборувањето на најизопачениот и најкорумпираниот режим во 2016 година.
Нашиот западен сосед неколкупати се извлекуваше од уништување: за време на српскиот грабеж – финансиски, воен и економски во 90-тите години на 20 век; под грчкото ембарго; во српската депортација на над 300.000 косовски Албанци во 1999 година; во внатрешниот конфликт поттикнат од Белград во 2001 година.
Учеството во туѓи планови ја обескрви младата земја. Македонија е единствената поранешна јужна република која не ја користи емоцијата од создавањето независна држава. Таа ја уби љубовта кон татковината и природно ја избрка младината и ја принуди својата среќа да ја бара по светот. Таа намерно наметнуваше чувство на инфериорност и комплекси кај сопствениот народ во однос на најпримитивниот режим во Европа – тој во Белград. Наметнуваше омраза кон Бугарите и Албанците и љубов кон сопствениот поробувач, чии злосторства и денес, еден век подоцна, не сака да им ги открие на своите сонародници.
Списокот на пропуштени можности за Македонија и злосторства против сопствената држава може да се пишува со години.
Денеска властите во Скопје и целата државна машина, сите институции, опозиција и власт, повторно се обединети во служба на странските интереси.
Со европски пари ги трујат душите на луѓето со антиевропска пропаганда. Тврдат дека ЕУ е пред колапс. Ја легализираа грчката продажба на нивната црква на нивниот најголем духовен непријател – Српската православна црква – главната алатка на проектот Голема Србија / Српски свет!
Часовникот отчукува драматично. Деновите се топат. Часовите летаат неповратно. Остануваат минути до судбинската одлука која може да го отвори патот кон вистинската слобода /потешкиот пат/ или пак да ја втурне Македонија во ново модерно ропство на сиромаштија, комплекси, омраза во душите и самоубиствена политичка иднина за нејзината наметната политичка елита.
Драги соседи, имате шанса да бидете вистински Македонци. Да бидете навистина слободни. Да живеете без да го мразите сопственото минато и пред се: сопствената, загарантирана, подобра иднина.
