Освен што ни даваат љубов и ни го прават животот побогат, милениците имаат и бројни придобивки за развојот на децата. Имено, некои истражувања покажале дека децата кои растат со домашни миленици имаат можност многу повеќе да ја развиваат својата емоционална интелигенција.

Емоционалната интелигенција (EQ) значи збир на способности кои ни помагаат да ги идентификуваме сопствените и туѓите емоции и да ги користиме овие информации во справувањето со другите луѓе и во врската со нив. Овој тип на интелигенција развива емпатија, која ни помага подобро да ги разбереме чувствата на другите луѓе и на тој начин да го предвидиме нивното однесување.

Соживот со домашни миленици им помага на децата да ги идентификуваат, оценат и регулираат емоциите, што дополнително помага во формирањето односи со луѓето околу нив и грижата за другите. Колку е поразвиена емоционалната интелигенција, толку е полесно да се формираат силни врски со другите луѓе и подобро е толкувањето на светот околу нас, што го олеснува постигнувањето на различни цели во животот. Емоционалната интелигенција се развива кај детето додека расте, а домашните миленици, мали или големи, кучињата, мачките, па дури и малите животни, го промовираат овој развој на многу различни начини.

Тие ги учат децата да размислуваат за другите

Децата по својата природа се фокусирани на себе и на своите потреби, па грижата за домашно милениче им помага да ги согледаат и потребите на другите.

Грижата за друго живо суштество е голема одговорност и преку неа децата учат за потребите на своите миленици. Без разлика дали се работи за куче, мачка, папагал или хрчак, животните треба да се хранат и исчистат. Дури и најмалите задачи како на пр внимавајќи кучето секогаш да има свежа вода во садот, развива емпатија кај децата.

Грижата за друго живо суштество ги учи дека и животните и другите луѓе имаат свои потреби и ги учи да ги препознаат тие потреби кај другите.

Тие ги учат децата на комуникација

Комуникацијата со домашните миленици е невербална, но често забораваме дека и комуникацијата меѓу луѓето е главно невербална. Во меѓучовечките односи, во голема мера се потпираме на невербални знаци, изрази на лицето, говор на телото и гестови, кои ги користиме за да го надополниме она што е вербално кажано.

Преку грижата за домашните миленици, децата ја препознаваат важноста на овој тип на комуникација и учат да ги идентификуваат емоциите и потребите преку говорот на телото, како на пр. мавтање на опашката кај кучињата или овенати уши кај мачките. Невербалната комуникација е нешто што се учи, а не нешто со кое сме родени.

Тие ги учат децата на одговорност

Какво и да е домашно милениче, големо или мало, бара одговорност. Децата уште од најрана возраст учат да бидат одговорни преку грижата за домашните миленици.

Од поедноставни задачи, како што се истурање храна и вода во чинии, до покомплицирани, како што е одржувањето на хигиената на домашно милениче, секоја задача бара детето да се сеќава да ја прави секој ден, дури и ако некои денови не му се допаѓа. Преку ова детето учи да се грижи за својот миленик од мали до повозрасни, од поедноставни до покомплицирани задачи.

Чувството за одговорност им помага и во социјалниот живот, во односите со другите луѓе и односот со училиштето и другите обврски.

Тие ги учат децата да ги контролираат сопствените емоции

Кога, на пример, домашно милениче станува вознемирено или исплашено од гласна бучава, детето мора да научи да го контролира своето однесување за да му помогне да го гали миленикот понежно или да зборува со миленичето со поблаг тон за да го утеши, што му помага на детето да разбере дека неговото или нејзиното однесување однесувањето и постапките влијаат на другите.

Домашните миленици го намалуваат стресот кај децата

Понекогаш на децата им е доволно само нивните миленици да ги слушаат. Домашните миленици нема да им судат кога ќе ги споделат своите тајни со нив.

За децата кои ја развиваат својата емоционална интелигенција, присуството на домашно милениче е извор на здрава и стабилна врска. Како што детето расте и наидува на сè повеќе фактори на стрес во неговата околина, миленикот како стабилен фактор во животот на детето му помага на детето да најде референтна точка за неговите емоции. Животните на тој начин обезбедуваат посебна емоционална поддршка и помагаат да се намали стресот.

Тие им помагаат на децата да развијат самодоверба

Грижата за друго живо суштество е важна обврска, која на децата им дава чувство на исполнетост и го подига нивото на самодоверба.

Преку грижата за домашно милениче, децата ги развиваат своите способности, кои им помагаат подобро да се грижат за себе, а сето тоа придонесува за развој на независноста кај децата.

Тие играат улога во разбирањето на животниот циклус кај децата

Приказната за раѓањето и смртта на живите суштества со деца може да биде тешка за родителите. Учењето за ова преку животот на домашни миленици може да биде полесно за двете страни.

Иако учењето за смртта на домашно милениче е тешко и болно, тоа е важно животно искуство, бидејќи нè учи за фактите од животот. Исто така, приказната за раѓањето и потеклото на животот може да биде многу поедноставна преку примерот на домашно милениче и посоодветна за децата. Животот на домашно милениче, неговото раѓање, репродукција и смрт, им дава на родителите добра можност да разговараат со децата за овие чувствителни теми и да им покажат на децата како да се справат и со радосните и со тажните емоции.

Факт е дека емоционалната интелигенција се развива во текот на животот, но созревањето е најбрзо во адолесценцијата. Не е изненадувачки што емоционалните вештини и механизми што ги учиме на млада возраст остануваат како фундаментални механизми кои се клучни за остатокот од нашиот живот.

Без разлика дали детето навистина се грижи само за миленикот или не, тој секако учи од него, па затоа миленикот е навистина ефикасен катализатор за развој на емоционалната интелигенција. Колку повеќе го развиваме овој тип на интелигенција, толку подобро комуницираме, се бориме со стресот, се движиме во конфликти и одржуваме односи со другите. Затоа домашните миленици можат да бидат вредни во нашиот развој и да не научат на многу важни работи за целиот наш живот уште од мали нозе.