Кина ќе го рекалибрира својот план за заземање на Тајван за да ги земе предвид лекциите научени од решителниот сојузнички одговор на неуспешниот напад на Иран врз Израелт, велат експертите за одбрана. Според нив, Си Џинпинг ќе го анализира не само начинот на кој беше извршен нападот, туку и како одговорија сојузниците на него.
Пекинг, кој има историја на воена соработка со Техеран, ќе бара начини да ја пробие напредната технологија и ефективниот сојуз што доведе до пресретнување на речиси сите ирански беспилотни летала и ракети, пишува Телеграф,
„Тие ќе го анализираат она што се случи, не само на начинот на кој Иранците нападнаа, туку и како ние одговоривме – Израелците и коалицијата што ги поддржа, истакна Руперт Хамонд-Чемберс, претседател на американско-тајванскиот деловен совет.
„Стапката на соборување на беспилотните летала и проектилите беше исклучително висока, речиси совршена. Причина за откажување за PLA (Народноослободителната армија) ќе биде сознанието дека Американците и нивните сојузници имаат технологија значително да го заматат нападот“.
Бараж од беспилотни летала и ракетни напади се сметаше дека би бил критичен дел од секој конвенционален напад врз Тајван, остров со 23,5 милиони жители. Кина инвестираше стотици милијарди долари во унапредување на своите воени капацитети, вклучително и брзо растечки арсенал од илјадници балистички ракети со краток до среден дострел.
Неодамнешното чистка од страна на кинескиот претседател Си Џинпинг на највисоките чинови во стратешките ракетни сили кои го надгледуваат растечките залихи покрена прашања за тоа дали широко распространетата корупција можеби ги поткопала напорите за модернизација на вооружените сили и воената подготвеност на Кина.
Тајван, на линијата на фронтот на застрашувачкото воено засилување на Кина, останува неспоредлив и се соочува со огромна закана од балистички ракетни системи со среден дострел долж југоисточниот кинески брег. Се наведува дека арсеналот ја вклучува хиперсоничната балистичка ракета DF-17 која, велат експертите, би можела да стигне до Тајван за само шест до осум минути.
Одбранбените способности на Тајван напредуваа во вистинската насока со инвестиции во ракетни одбранбени системи PAC-3 од САД и сопствени ракетни програми, а наскоро ќе ја има најголемата флота на борбени авиони Ф-16 во регионот, рече Хамонд-Чемберс.
Но, „Х-фактор“ во конфликтот во тајванскиот теснец ќе биде дали Тајпеј може да се потпре на своите партнери за помош на ист начин како Израел.
„Јорданците, Британците, САД и Израелците работеа заедно за да го негираат иранскиот напад. До кој степен го имаме тоа во Северна Азија?“ праша Хамонд-Чемберс. „Доаѓа, но сè уште не сум го видел тоа – таа заедничка оперативна платформа која овозможува беспрекорна интероперабилност“.
Јапонија, соседот кој го поддржува Тајван, гради сопствена флота на борбени авиони Ф-35, а САД, најголемиот снабдувач на оружје во Тајпеј, имаат значителни сили распоредени во близина на Тајван.
Тајванската доктрина на Вашингтон за „стратешка двосмисленост“ треба да се префрли на „стратешка јасност“ како подобра за одвраќање, тврди Хамонд-Чемберс.
Според „Тајмс оф Израел“, Асоцијацијата за контрола на оружјето со седиште во САД известува дека иранските ракети главно се засновани на севернокорејски и руски дизајн и подобрени со кинеска технологија.
Фу С Меи, директор на тајванскиот безбедносен аналитички центар со седиште во Њујорк, рече дека Пекинг најверојатно научил нешто од неуспешниот напад на Иран за можноста за пресретнување на бавно движечки беспилотни летала и крстаречки ракети лансирани на значителни растојанија што овозможиле доволно време за реакција.
Но, тој рече дека кинеското раководство можеби не е премногу загрижено ако веруваат дека нивните проектили и беспилотни летала се со подобар квалитет, со поголема прецизност и способност да навлезат во воздушната одбрана.
„Овие проектили, исто така, веројатно ќе летаат помалку од половина од растојанија, со што ќе се овозможи значително помалку време за реакција и борбен простор за ангажман на одбраната“, рече тој.
Барањата за пократок дострел би ги намалиле трошоците, овозможувајќи распоредување на поголем број проектили.
Тајван, исто така, може да научи од успешниот одбранбен модел на Израел, кој комбинираше робустен интегриран систем за воздушна и ракетна одбрана (IAMDS), соодветни сензори и интегрирана команда и контрола со помош од сојузниците.
Тајван, според Хамонд-Чемберс „веќе поседува многу од овие клучни компоненти“, но потребно е да се подобрат системите за управување со битки и да се најдат начини да се обезбеди помош од САД и другите регионални партнери.
Драган Мишев
