реклама
Детски психолог од Санкт Петербург Екатерина Мурашова и нејзините колеги спроведоа интересен експеримент во 2013 година. Таа побарала од 68 тинејџери на возраст од 12 до 18 години да се откажат од сите свои електронски уреди, односно да ги исклучат мобилните телефони, компјутерите, телевизорите, таблетите и конзолите за игри осум часа и за тоа време да не комуницираат со никого.
Она што им беше дозволено во тие осум часа е да пишуваат, цртаат, читаат, пеат, шетаат и се занимаваат со слични активности. Авторот на експериментот сакал да докаже дека современите тинејџери не можат да се преокупираат со такви работи и дека се целосно несвесни за нивната состојба.
реклама
Според правилата на експериментот, на децата им било советувано да го прекинат експериментот доколку почувствуваат прекумерна вознемиреност, непријатност или напнатост и да го евидентираат времето и причината за прекин. Резултатите беа шокантни, а треба да се земе предвид дека експериментот е спроведен пред десет години, кога технологијата беше далеку помалку распространета од денес.
Од 68 испитаници, само тројца го завршија експериментот – едно девојче и две момчиња. Тинејџерката осум часа ги запишувала своите чувства во дневник. Едно од момчињата правело макета на едрилица, со пауза за ручек и шетање на кучето. Вториот прво ги сортирал и систематизирал своите колекции, а потоа се занимавал со пресадување цвеќиња. Ниту еден од нив немал негативни емоции за време на експериментот и не забележал појава на „чудни“ мисли.
реклама
Тројца учесници во експериментот изјавиле дека имале „самоубиствени мисли“, а пет доживеале напади на паника. Кај 27 тинејџери се забележани симптоми како гадење, потење, вртоглавица, топли бранови или болки во стомакот. Речиси секој од нив пријавил чувство на страв и вознемиреност.
Интересот и возбудата за новонастанатата ситуација и за соочувањето со себе стивнаа кај речиси сите учесници на почетокот на вториот или третиот час. Десет тинејџери кои го прекинале експериментот се чувствувале вознемирени по три или повеќе часа осаменост.
реклама
Што правеле тинејџерите за време на експериментот?
-Јадеа
-Читаа или се обидуваа да читаат
-Пишуваа домашни задачи или учеа
-Гледале низ прозорецот или шетале низ станот
-Излегоа во продавница или кафуле, без да комуницира со други, освен со продавачите
-Собраа загатки и наредени Лего коцки
-Цртаа
-Си играа со куче или мачка
-Се капеа
-Подготвуваа соба или стан
-Се занимавале со физичка активност
-Ги запишаа чувствата и мислите
-Свиреа на пијано, гитара или флејта
-Пишувале поезија или проза
-Едно момче патувало низ градот пет часа, менувајќи автобуси и тролејбуси
-Едно момче отишло во забавниот парк, но по три часа почнало да повраќа
-Во градот шетало едно момче
-Едно момче отиде во зоолошка градина
-Една девојка отиде во музејот
Што направија по експериментот?
Речиси секој учесник се обидел да заспие во одреден момент, но никој не успеал поради мислите што им се вртеле низ главата. По завршувањето на експериментот, 14 тинејџери веднаш пристапиле до социјалните мрежи, 20 контактирале со своите пријатели, тројца со родителите, а петмина отишле да ги посетат своите пријатели. Останатите ги вклучија телевизорите или почнаа да играат видео игри. Покрај тоа, речиси сите веднаш вклучија музика или ставија слушалки на ушите.
Сите стравови и симптоми исчезнале веднаш по завршувањето на експериментот. Интересно е што 63 тинејџери го препознале експериментот како корисен и интересен за самоспознавање. Шест учесници сами го повториле експериментот и тврдат дека успеале по неколку обиди.
Кога тинејџерите анализирале што им се случило за време на експериментот, 51 лице користеле изрази како „зависност“, „доза“, „повлекување“, „излегува дека не можам да живеам без…“, „Постојано ми треба „… Сите тие рекоа дека биле страшно изненадени од мислите што им се случиле за време на експериментот, но не можеле да се справат со нив поради влошување на општата состојба.
реклама
