Кога Володомир Зеленски денес ќе слета во Анкара на средба со турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган, тоа нема да биде уште еден протоколарен самит со ракувања и изјави за медиумите.
Она што ќе го видиме е игра на висок геополитички покер – Зеленски прифати улога во таа игра и сега се обидува да го оспори блефот на Владимир Путин пред очите на целиот свет, анализира „Скај“.
На масата ќе биде и Ердоган, кој може да игра улога на посредник и судија во оваа ситуација. Влоговите се огромни – иако изгледа неверојатно, можеби токму денеска може да почне расплетот на најкрвавата војна во Европа од 1940-тите.
Сепак, Зеленски сака да го искористи овој потег за да ги разоткрие изјавите на Путин за мир и да покаже дека тие се празни, бесмислени фрази без никаква содржина.
Доколку рускиот претседател се појави – што сега изгледа малку веројатно откако синоќа беше објавено дека доаѓа руска делегација, а не тој лично – Зеленски најави дека веднаш ќе отпатува од Анкара за Истанбул, каде што ќе се одржат директни преговори. Тоа е класична, но исто така многу промислена форма на психолошко надмудрување: Зеленски ја игра играта на Путин, но не му остава простор за маневрирање.
Актуелниот американски претседател Доналд Трамп го повика Зеленски да го прифати предлогот на Русија за директни преговори, што дојде неочекувано во неделата.
Тој предлог дојде откако Украина и нејзините сојузници повикаа на безусловно 30-дневно примирје – Кремљ се обиде да ја разблажи таа иницијатива со контрапредлог што би ги одложил конкретните потези. Зеленски сега ја прифати „понудата“ на Путин и практично го принуди да го направи следниот потег.
Секако, можно е Путин да се појави – тоа би бил знак дека го чувствува притисокот: санкциите, загубите на бојното поле, а можеби и факторот Трамп, му стануваат сè потешки.
Но, ако не се појави, ќе покаже она што многумина веќе го мислат – дека е агресор кој нема вистинска волја за мир и само одложува со испраќање пониска делегација.
Тоа би била морална победа за Украина – и можеби тоа би било доволно за Зеленски да добие поголема воена помош од администрацијата на Трамп, и покрај нивната досегашна воздржаност.
Клучното прашање е: може ли Путин да си дозволи лично да не учествува во мировните преговори во Турција? Можеби може. Но, секој ден што поминува без неговото пристигнување – особено откако предизвикот беше јавно упатен – сè појасно покажува кој навистина не сака војната да заврши.
Зеленски добро го знае ова. Па така, тој оди во Турција и седнува на масата, поканувајќи го Путин да седне спроти него. Понекогаш дипломатијата не е прашање на преговори и компромис. Понекогаш самото појавување е доволно.
Текстот Зеленски сака да го разоткрие Путин: ја игра неговата игра, но дали ќе успее, анализира „Скај“ е превземен од МАКФАКС.
