Гостувајќи во емисијата „Поетот на панонското срце“ на РТС, посветена на Ѓорѓе Балашевиќ, Вук Зугиќ, долгогодишен директор на Културната програма „Центар Сава“, раскажа како се создала песната „Не ломите ми багрење“.
„Ѓорѓе Балашевиќ беше во „Сава центар“ како и обично, ги договоривме традиционалните новогодишни концерти. Што е тука важно. Секторот за култура се наоѓа над големата сала, поврзан е кабинетот од кој ги следевме концертите кога тој дојде да потпише договор за новогодишен концерт.
Тој ден беше главна вест дека доаѓа воз со наши граѓани од Косово кои сакаат некој да ги прими од раководството на нашата земја заради сè што им се случуваше во нивните животи. И, некаде, додека разговаравме за договорот за новогодишни концерти, во тој менаџмент беше постигнат договор да ги примат во големата сала на „Сава Центарот“. Не го знаевме ни тоа додека не влезе некој и ни кажа дека се полни салата со луѓе кои дошле од Косово, граѓани од сите возрасти.
И Џоле рече: „Ајде да видиме“, бидејќи тој знаеше дека таа кабина постои.
Во тоа време, тогашниот владејачки врв на државата, а и нашите српски граѓани од Косово беа во полната сала. И тие излегуваа на бината еден по еден и раскажуваа тешки животни приказни. Беше навистина трогателно. Еден голем човек, Ѓорѓе Балашевиќ, го слушаше тоа четири часа. Се збогувавме, договорот беше потпишан, а потоа тој ми се јави по неколку дена и ми рече:
„Напишав една специјална песна“.
Таа песна беше „Не ломите ми багрење“. Долго време песната беше поврзувана само со Косово и страдањата на Србите на Косово, но како и сè друго, и таа има филозофско, метафоричко значење. Не кршете го животот, никаде и никому. Не кршете го најубавото нешто што го чувствувам за мојата љубов, за моите багреми, за сè што се нашите животи… “, рече Вук Жугиќ.
