Мора да се спротивставиме на омразата кон навивачите, да ја негуваме и облагородуваме, да учиме и да учиме како да навиваме, односно како да не навиваме, да ја интензивираме битката против предрасудите и судирите меѓу „различните“, мора да се запознаеме, мора да го спречиме излевањето на омраза, мора да реагираме на време, мора да ги третираме актите на омраза, мора да ги санкционираме, вели претседателката Гордана Сиљановска – Давкова, по навредливите скандирања на кошаркарскиот натпревар во Куманово, којшто се одржа викендов.
Таа додава дека страсното навивање не е навредливо или агресивно, за навивање не ви е потребна ниту азбука, како спортско уживање, навивачка писменост, бидејќи Пирова е спортска победа ако по неа следи физичка или вербална агресија.
„(Не)научена лекција
Средината на јули, на натпреварот помеѓу Шкендија и велшкиот шампион ТНС, со расистички навреди кон фудбалерот Арманд Оте, го шокиравме целиот спортски свет, но и поширокиот свет, кој со право праша: Како е можно невенчан навивач емоционално да скрши голем фудбалер до солзи, посегнувајќи по говор на омраза на расна основа?
Срамот падна врз сè: врз домаќинот, врз клубот, врз присутните, врз градот, врз земјата, врз спортот! Логичкиот заклучок беше: „Таквото однесување не смее да се толерира на ниту еден стадион, во ниту еден спорт, од никого и никогаш.“
И… заради нашата, којзнае како, спортска неписменост, со право да не ги ублажиме реакциите на ужасниот инцидент на кошаркарскиот натпревар во Куманово, каде што неколку непослушни навивачи испукаа куршуми омраза кон нашите сонародници Албанци, но тоа не ги погоди сите, вклучително и нас самите, и ние сме засрамени.
Неспортски е да се злоупотребува спортскиот терен за „практикување“ говор на омраза, навреди и сатанизација со отровни убиствени скандирања – проектили!
После толку изгубена човечка битка на спортските терени, мора јасно и гласно да кажеме: Никој друг, без разлика каде и со кого се натпреваруваме, не треба да дозволи спортскиот терен да се претвори во гладијаторска навивачка арена.
Секако, првата лекција „како да се навива“ се учи дома, а потоа следат другите: во градинка, во основно училиште, во средно училиште, на факултет, во клуб, на натпревар, во јавност.
Могаи за почеток, пред спрејот, треба да се истури врз преовладувачките пуфки кон ставот дека свирката треба да се постави со мисли и пори, како да се оди десно од мобилните телефони, нема да има битка до смрт, борбата на витезот до заслуженото подалеку, ќебето од публиката се очекува да охрабри, под публиката А ќе може да победи, но другото, ќебето на наградата, не е казна, не е казна.
Да ве потсетам дека срамот нема да падне само врз оние чии гласови болат, зошто не се фаворизирани само оние во салад барот или на теренот, туку и оние кои ги гледаат и слушаат поради нивниот неограничен дофат.
Мора да се спротивставиме на омразата кон навивачите, да ја негуваме и облагородуваме, да учиме и да учиме како да навиваме, односно како да не навиваме, да ја интензивираме битката против предрасудите и судирите меѓу „различните“, мора да се запознаеме, мора да го спречиме излевањето на омраза, мора да реагираме на време, мора да ги третираме актите на омраза, мора да ги санкционираме!
Страсното навивање не е навредливо или агресивно. За навивање не ви е потребна ниту азбука, како спортско уживање, навивачка писменост, бидејќи Пирова е спортска победа ако по неа следи физичка или вербална агресија!“, напиша Сиљановска – Давкова на „Фејсбук“.
Текстот Сиљановска – Давкова: Мора да се спротивставиме на омразата кон навивачите е превземен од МАКФАКС.
