Пишува: Рамадан Рамадани
Има многу што може да се анализира и напише за овој последен бран на признавања на државата Палестина од страна на неколку земји, вкупно осум (8) досега во овој бран: Обединетото Кралство, Канада, Австралија, Португалија, Луксембург, Малта, Монако и Франција. Особено треба да се анализира во нашето јавно мислење, бидејќи постои недостаток на обработка на светот и светските вести што произлегува од споредбата на судбината на Палестинците и Украинците со онаа на самите нас, многу блиску во историјата. Мислам дека главната причина зошто се избегнува разговорот за состојбата во светот, ужасот и вестите што доаѓаат од таму, особено од Палестина и Украина, е тоа што овие две многу не потсетуваат на самите себе; или на тоа каде и како сме биле, или каде и како би можеле да бидеме.
Да се вратиме на насловот и темата за последните признавања на Палестина како држава, за да повториме дека има многу аспекти што треба да се анализираат и кои не можат сите да бидат опфатени во еден текст, но сите се среќаваат во точката и констатацијата за тоа колку голем историски настан и развој се случува моментално во светот. Толку е важно и големо ова, што само геноцидот што се случува во Газа, особено намерно предизвиканиот глад, може да го надмине по важност!
Ако се вратиме уште еднаш на насловот, треба да објасниме зошто од сите овие признавања го издвоивме она на Британија: тоа е затоа што и Палестина и ционистичкиот ентитет се основани и прогласени на територии што биле под британска јурисдикција. Или веднаш по завршувањето на тоа владеење власт, во суштина колонијална.
Но, поврзаноста и релевантноста на сите овие признавања со Северна Македонија лежи во фактот дека тие дојдоа по голем притисок од самите граѓани на овие земји, со протестите во знак на солидарност со Палестина и нејзиниот народ. Толку многу, што за да се разбере дека сите овие признавања биле очекувани уште од 1988 година, годината кога Палестина официјално побара признавање и тоа во согласност со сите резолуции на ОН. Така, сега овие признавања не ги донесе геноцидот, војната или ужасот што сè уште се случува во Газа и Палестина, бидејќи така е веќе две години, туку ги донесе токму притисокот преку солидарноста на самите граѓани на овие земји. Токму од ова треба да тргне целиот притисок нашата држава, Северна Македонија, да не биде повеќе глува кон ова барање за признавање на државата Палестина, туку истото треба да се процесира што е можно поскоро и во Собранието и во Владата, каде што има многу луѓе токму како нас, кои се загрижени за Газа, Палестина и целата состојба на човештвото во светот. Сега и веднаш треба да се дејствува!
