Експресното одбивање на Бујар Османи во однос на укинувањето на формулацијата “20 отсто” од Уставот ја изненадува и самата ДУИ.
Една од главните точки на Охридскиот рамковен договор и несомнено најмоќната точка е токму официјалната употреба на албанскиот јазик, што несомнено и даде крај на војната во 2001-ва година.
Во тоа време, во жешкото лето на 2001-ва година, кога бројот на жртвите од двете страни секојдневно се зголемуваше, особено со настаните во Луботен, Карпалак и Вејце, беше постигнат договор албанскиот јазик да биде вклучен во Преамбулата со формулата: Официјален јазик е и тој јазик и писмо, што го зборуваат заедниците што сочинуваат повеќе од 20 проценти, што подразбираше дека станува збор за Албанците. Договорот требаше да биде привремен, а никој не помислуваше дека и по 22 години Албанците ќе бидат опишани како бројка, а не по име.
Бугарското блокирање на почетокот на преговорите за членство во Република Северна Македонија во ЕУ и барањето Бугарите да бидат застапени во преамбулата, го актуализираа и барањето за укинување на формулацијата “20 отсто” за Албанците, кое го покрена Алијанса за албанците, додека оваа иницијатива експресно беше одбиена од ДУИ, односно од Бујар Османи.
Кого консултираше Бујар Османи за овој став, дали се консултираше со Претседателството на ДУИ или сам одлучи да се спротивстави на оваа обврска која се одложува веќе 22 години?
Бујар Османи се спротивстави на иницијативата на Алијанса за Албанците, кои со голем труд ги внесе Артан Груби во Владата за да си ја спаси неговата фотелја, но се чини дека уште пред да почне да функционира добро, се наѕира крајот на оваа коалиција ДУИ-Алијанса за албанците.
