ПИШУВА: ЗОРАН БОЈАРОВСКИ
Во завршницата на 2022 година ни се заканува сериозна поплава предизвикана од крокодолски солзи од пуста севда по мечкина љубов.
Оваа појава не и е непозната на нашата јавност, но овој пат емоцијата и фреквенцијата на нејзиното изразување заслужува посебно внимание. Токму заради тоа во оваа прилика ќе се осврнеме на три од најпромиментните примероци на причинетелите на овој дожд од крокодилски солзи по мечката.
Првото место, секако, му припаѓа на младиот комсомолец со брада, лидерот на Левица Димитар Апасиев, кој без да наведе ниту еден аргумент изјави дека македонскиот народ е проруски и дека Левица само го артикулира тоа што народот го мисли.
Овие денови Апасиев беше сериозно демантиран со наодите од опсежното и сериозно истражување на американскиот Меѓународен републикански институт – IRI.
Според оваа анкета Русија е на претпоследно место, заедно со Кина. Двете земји, Русија и Кина ги добија гласовите на по 4 отсто од испитаниците, додека на првите три места се Турција (членка на НАТО) со 22 отсто, ЕУ во целина со 21 отсто, по кои на трето и четврто мсето се Германија и САД.
Резултатите од овие, како и од други истражувања, може да се констатира дека иако постојат проруски чувства во земјата, сепак мнозинството од граѓаните се прозападно и про-ЕУ оринетирани, со силна нагласка на Германија и САД како на најпосакувани поединечни партнери, а не дека се проруски ориентирани како што спинува Апасиев.
Инаку членството во НАТО е сѐ уште болна траума за вториот претставник на трилингот со крокодилски солзи. Професорката Ванковска никако да се помири со фактот дека Северна Македонија е членка на Северно-атлантскиот сојуз и дека таа така се однесува и дека така треба да се однесува.
Таквото однесување за неа е „понизна улога на пион во големата шаховска игра“, дека е „патетична гледана како дел од големата слика“ и дека инсистирањето на „воена победа во Украина по секоја цена е недвосмислено крајно десничарска и нецивилизирана идеја“.
Нецивилизирано е да победите во војна, во која за единствена победа се смета ослободувањето на сопствениот дом од туѓиот агресор?!?
Премногу несоодветно е тоа од еден професор за мир и безбедност.
Третиот во ова трио е поранешниот амбасадор на нашата земја во Бразил, Ивица Боцевски. Да да, почитуван читателу, тоа е оној наш омниталентиран претендент на функции кои последната амбасадорска ја оствари со суперслаломот со членство во политичките партии и во неговата биографија се запишани членството во СДСМ од 1999 до 2005, потоа беше вицепремиер и портпарол во владата на ВМРО-ДПМНЕ со што учествуваше во заробувањето на државата за да заврши како член на ЛДП во 2010 година.
Ете токму тој што беше дел од „катаничарите“ на заробената држава и на медиумите, сега лее големи крокодилски солзи по слободните медиуми како единствен учебник за медиумска писменост.
Сега се промовира како „најжесток противник на секоја цензура, вклучувајќи ја и оваа најнова верзија преку ‘медиумски описменувачи’, ‘ловци на дезинформации’ и ‘вистиномери’“.
И не дека тоа не е точно, ама недолична перверзија е еден од клучарите на заробената држава на
Груевски сега да се прикажува за „најжесток противник на секоја цензура. Токму тој што како „портпарол“, замислете, како „портпарол“, беше овластен за односи со јавноста и со медиумите. Тој сега прокламира дека “слободата на другиот, посебно слободата на оној што мисли поинаку, е единствената граница на слободата на изразувањето“.
Тој би бил најсреќниот пред агресијата од дезинформации, во информациската војна што ја спроведува Москва, да се тргнат „чуварите на портата на деизнформациите“.
Да им се отвори вратата на дезинформациите кои како вирус во информативниот простор имаат за цел да презвикаат нарушување на општествениот систем или на важни таргетирани делови од него. Да предизвикаат информациско безредие за да се предизвика општествено безредие.
Да, точно е дека слободните медиуми можат да бидат „учебник“ по медиумска писменост, ама не може тој што беше првото лице како портпарол на заробената држава, сега во најдобрите традииции на сопствената превртливост да мисли дека сме заборавиле дека додека беше гласноговорник на владата на заробената држава, слободата на медиумите беше во вртоглав пад и од 2008, кога беше на 42 место, во 2012 година падна на 90-тото место на индексот на „Репортери без граници“.
Од 2017 година наваму Северна Македонија се искачува на оваа листа и во во 2022 година Репортери без граници регистрираа скок од 33 места за Северна Македонија на глобалниот – тоиндекс за слободата на медиумите на „Репортери без граници“ и оваа година е рангирана на 57-то место од вкупно 180 земји.
Делувањето на дезинформациите претставува безбедносна закана за демократското опкружување. Наметнува остра и непомирлива поларизација на политичкиот дијалог и дебата. Со дополнителна радикализација на информациските содржини овие дејствија предизвикуваат ранливост на општественото ткиво кое станува подложно на асиметрични напади со злонамерни и информациски кампањи.
Одбраната од овие закани секако вклучува медиумска писменост, „ловци на дезинформации“ и вистиномери, колку и да е и не му се допаѓа некому.
Превземено од Цивил Медиа
