Малото градче Даргавс во Северна Осетија-Аланија на прв поглед изгледа многу идилично. Во предградието на ова руско село, сместено покрај реката Гизелдон, доминираат интересно обликувани камени куќички изградени во периодот од 14 до 16 век.
Подетална анализа на градот открива дека станува збор за некрополи во кои биле погребани неговите жители заедно со облеката и сите други работи што ги поседувале. Стотици гробници биле изградени во препознатливиот стил на нахските народи – некои од само една просторија, а други на четири ката.
Станува збор за мистериозно место за кое се раскажуваат многу легенди. Некогаш се верувало дека никој нема да излезе жив од Даргавс, па околното население го избегнувало. Историчарите претпоставуваат дека за оваа приказна е виновна чумата, која го опустошила Даргавс во 18 век.
Изолиран и недостапен
Локалното население ги протерало болните жители во камените куќи на ридот од каде што не смееле да излезат до нивната смрт. Токму затоа Даргавс се нарекува град на мртвите.
И денес меѓу гробниците можат да се најдат стари монети. Семејствата ги фрлaле од ридот во бунарот и се надевале дека со нив ќе ги погодат камените плочи бидејќи тоа значело дека душата на починатиот член завршила во рајот.
Денес Даргавс ретко кој сака да го посети. Но за тоа не се виновни суеверието и локалните приказни, туку фактот дека селото се наоѓа на многу изолирано место. Од Владикавказ, односно главниот град на Северна Осетија-Аланија, потребно е еден час да се вози до ова место по неасфалтиран пат полн со свиоци, кој ги одбива дури и најголемите авантуристи.
