Пишува: Шабан Мурати, албански дипломат и новинар
Европските и балканските дипломатски кругови останаа запрепастени од избувнувањето на антибугарската хистерија на албанскиот премиер. Хистеријата која кулминираше во Брисел на 23 јуни со недипломатски и груби забелешки, кога на прес-конференција ги искара бугарските новинари заради нивната татковина со зборовите: „Вие сте срам!“.
Дипломатите се обидоа да ги разберат личните причини за овој напад, бидејќи не постои национална причина за тоа. А и да има, премиерот на една држава не може јавно да употребува вулгарен јазик. Бугарија како членка на ЕУ уште од првиот ден на ветото за Скопје изјави дека е за почеток на пристапните преговори со Албанија во ЕУ. Значи одлуката да не се отворат преговорите со Албанија е на ЕУ, која има свои причини за тоа, а не е виновна Бугарија. Бугарското вето за Скопје е само изговор за ЕУ.
Дури и Србија, која изврши четири крвави агресии врз соседните земји, доби статус на кандидат за членство во ЕУ неколку години пред Албанија. Тогаш немаше бугарско вето.
Избувнувањето на албанскиот премиер против Бугарија нема врска со бугарското вето за Скопје. Неговиот гнев е поврзан со длабоката загриженост на Србија за ефектот на ова вето врз односите меѓу Бугарија и Северна Македонија. Исполнувањето на бугарските барања во однос на историјата, јазикот и идентитетот од страна на Скопје ќе го урне целиот вештачки наратив за создавањето на виртуелната Република Македонија од Србија во 1945 година како опозиција на Бугарија.
Со спроведувањето на бугарските барања од Северна Македонија, Србија би го изгубила своето силно влијание преку доминантното српско лоби во Скопје. Затоа Белград ја негуваше непопустливоста на Скопје кон Бугарија и заладените односи меѓу нив.
Српското лоби во Скопје го блокираше секој обид на македонската дипломатија да биде флексибилна во однос на бугарските барања. Албанскиот премиер влезе во овие бугарско-македонски односи, бранејќи го стратешкиот интерес на Србија и напаѓајќи ја Бугарија. Така албанскиот премиер јава на српскиот антибугарски коњ поради неговиот таен личен сојуз со српскиот претседател Вучиќ.
Наивните граѓани на Тирана треба да знаат дека и со заканата за бојкот на самитот ЕУ-Западен Балкан на 23 јуни, што беше идеја на Вучиќ, албанскиот премиер му се придружи на Вучиќ, а не на Ковачевски.
Лошото е што последиците од ова скандалозно дипломатско однесување кон атлантскиот сојузник и кон албанското национално прашање ќе ги плати албанската држава, бидејќи поради Србија се нарушени пријателските односи меѓу Албанија и Бугарија.
Премиерот не е запознаен со државната дипломатска меморија на Албанија, но може да се потсети како Меѓународниот суд на правдата во Хаг донесе одлука на 22 јули 2010 година за законитоста на прогласувањето независност на Косово во согласност со меѓународното право и резолуцијата 1244 на Советот за безбедност. Најсилниот гнев на Србија не беше против делегацијата на албанското Министерство за надворешни работи, туку против делегацијата на бугарското Министерство за надворешни работи, која со својот официјален став презентираше ексклузивна правна заштита на правото на независност на Косово.
Српскиот министер за надворешни работи Вук Јеремиќ тој ден одржа прес-конференција во Хаг и остро ја нападна Бугарија „за тоа што повеќе го брани Косово отколку Албанија“. Историската меморија не функционира за актуелната власт. Албанскиот премиер мора да го задржи коњот на антибугарската хистерија и да го остави да маршира низ европските коридори со извинувачка апологетика кон Србија. Албанија, Косово и албанската нација немаат потреба да прават нови непријатели на Балканот. Доволни ни се старите непоправливи непријатели како Србија, која го држи рекордот за неплатен долг во крв кон албанската нација.
Извор: Трибуна
