Пишува: Мефаил Исмаили
Во моментите на најголемата болка на целиот народ, државата, семејствата на жртвите и повредените во Кочани, не успеавме да останеме достојни, да покажеме солидарност со дела и со душа, туку се солидаризиравме само со зборови. Колку сурово!
Не успеавме да бидеме достојни ни само 4 дена, до денот на погребот, и додека глумевме дека ни боли душата и сме покрај сите семејства и блиски на жртвите и повредените, се обидовме да направиме медиумски циркус, глумејќи новинари, играјќи ја улогата на медиуми, правејќи се одговорни и „херои“!
Но, ако се имаше малку човечност во себе, ќе се сетевме дека во трите претходни трагедии, воопшто не доаѓаше во обзир поттикнување инциденти, туку се докажа солидарноста и поддршката, како што се докажа за Кочани!
Да кажам кратко, во целата оваа голема трагедија, многумина од нас покажаа дека се бесчувствителни, арогантни и бездушни! Слаби луѓе, дури и сурови, кои дури и во вакви големи трагедии, во фокусот ја имаат личната внимателност, кликовите и интересите на само неколку индивидуи!
Еве од денес, продолжете да ја барате вистината, но не злоупотребувајќи ги чувствата и болката на мајките, татковците, браќата, сестрите и најблиските на жртвите! Не во служба на тесните интереси на одредени индивидуи, туку само во интерес на вистината, државата и подобрата иднина за сите!
Но, знам зошто не можете да го разберете конкретно ова! Затоа што огнот гори таму каде што му е жариштето, а не каде што оди чадот! Без разлика на сè, посакувам никој никогаш да не биде ставен на вакво искушение!
