ЏАБИР ДЕРАЛА
Соочени со постојаните воздушни тревоги, пред да се истури пеколот на руските ракети, дронови и гранати од небото над градот, жителите на Кијив покажуваат извонредна издржливост што ѝ пркоси на мрачната реалност со која се соочуваат секојдневно. Речиси две години, градот е под мрачната сенка на ракетниот терор, време кога граѓаните бараат засолниште во скривниците и метро станиците кога се огласува тревогата. Сепак, среде хаосот и опасноста, светот сведочи за една неочекувана манифестација на сила, гордост и волја да се живее животот во неговата потполност.
Виолета, 23-годишна дипломирана студентка на Универзитетот „Тарас Шевченко“, е отелотворение на извонредната издржливост на нејзините сограѓани. Кога продорниот звук на тревогата за воздушен напад ќе го распара спокојството, таа, заедно со многу други, дава одговор кој може да изгледа парадоксален за странец. „Кога ќе се огласи тревогата за воздушни напади, ние се облекуваме во најубавата облека, ставаме кармин, ја средуваме косата и одиме во скривница“, вели таа со потресна присебност. Овој, навидум ноншалантен, однос кон ситуации опасни по животот, може да ги збуни аутсајдерите, но таа и нејзините безбројни сограѓани, го симболизираат изборот – човек да се соочи со ужасот преку привидот на нормалноста – непоколеблив став што го надминува стравот, со одлуката, наместо страв и криење, да се прифати животот наспроти неволјата.
Луѓето на Кијив, соочени со постојаното сениште на целосно уништување, страдање и смрт, избираат да не им подлегнат на стравот и паниката. Без разлика дали тоа ќе го означиме како храброст или фатализам, очигледна е колективната сила што ги дефинира како силни и горди поединци. Среде агресијата, овие граѓанки и граѓани остануваат посветени на животот, убавината, културата и уметноста.
Иако на тревогите за воздушни напади многумина им пркосат со занемарување, сепак, предноста на Кијив лежи во извонредно отпорната армија, која успешно ги пресретнува и неутрализира повеќето воздушни закани. Зад линиите на воениот фронт, цивилното население придонесува за оваа колективна издржливост, одбивајќи да дозволи континуираната закана да диктира со нивните животи.
За време на двете кратки посети на Кијив, авторот беше фасциниран од динамичниот живот во градот. Градските театри и оперски куќи продолжуваат да цветаат со богат репертоар, привлекувајќи ја публиката која не дозволува да ја спречи бруталната агресија. Кијив е и град на цвеќето. Цвеќиња се продаваат насекаде, во цвеќарници и на гондолите во супермаркетите и помалите продавници, додавајќи боја и живост на урбаниот пејзаж. Дури и покрај неволјите, Кијив може да се пофали со прекрасни ресторани и кафулиња кои потсетуваат на најубавите градови во Европа.
И покрај предизвиците, жителите на Кијив може да се гордеат со тоа како ја одржуваат чистотата на својот град. Нема отпадоци на улиците, дури и при обилен снег, што ја одразува посветеноста кон нормалноста во услови на ненормални околности.
Храброста и пожртвуваноста на украинските бранители се добро документирани, но секојдневната храброст на цивилите е подеднакво впечатлива. Нивниот безграничен стоицизам, прекрасни насмевки и смиреното прифаќање на бруталноста на агресорот, прикажуваат еден жив портрет на град кој одбива да биде дефиниран со предизвиците со кои се соочува. Во Кијив, животот продолжува, а неговите луѓе се решени да се соочуваат со тешкото секојдневие со издржливост, сила и непоколеблива љубов кон животот.
Текстот е личен став на Авторот.
