Хомо сапиенсот пристигнал на територијата на неандерталците во Европа многу порано отколку што се мислеше, според археолошката студија објавена во списанието Science.
Досега, археолошките откритија покажаа дека неандерталците исчезнале од европскиот континент пред околу 40.000 години, набргу по доаѓањето на нивниот „братучед“ Хомо сапиенс, само 5.000 години порано, а нема докази за средба меѓу двете групи.
Новото откритие на тим археолози и палеоантрополози предводени од Лудовико Слимак од Универзитетот во Тулуз го става доаѓањето на хомо сапиенсот во Западна Европа пред околу 54.000 години.
Друго извонредно откритие на истражувањето е дека два типа луѓе наизменично се менувале во пештерата Мандрин во денешна област Рона во јужна Франција.
Локалитетот Мандрин, првпат ископан во 1990 година, вклучува слој по слој археолошки остатоци кои датираат повеќе од 80.000 години.
„Мандрин е како еден вид неандерталска Помпеја, без катастрофални настани, но со континуирано полнење на песок во пештера предизвикано од силен ветер“, изјавил Слимак.
Неговиот тим откри слој, познат како „слој Е“, кој содржи најмалку 1.500 исечени врвови од кремен и сечила.
Многу мали по големина, некои пократки од еден инч, овие врвови се „стандардизирани, до најблискиот милиметар, нешто што воопшто не сме го виделе кај неандерталците“, вели Слимак, експерт за неандерталските општества.
Овие, објасни тој, веројатно биле врвови од стрели, непознати во Европа во тоа време.
Тој ја припишува оваа продукција на културата наречена Неронска, која е поврзана со неколку локации во областа Рона.
Откривање на млечните заби
Во 2016 година, Слимак и неговиот тим го посетија музејот Пибоди на Харвард за да ги споредат нивните откритија со збирката фосили од локалитетот Ксар Ахил во подножјето на планината Либан, едно од главните места за ширење на хомо сапиенсот на исток.
Сличноста помеѓу употребените техники го убеди Слимак дека наодите на локалитетот Мандрин се првите траги од Home Sapiens пронајдени во Европа.
Млечниот заб пронајден во „слојот Е“ ги потврди неговите сомнежи.
Севкупно, научниците од локацијата на пештерата Мандрин пронашле девет заби од шест лица.
Користејќи микротомографија, слична на технологијата за медицинско скенирање, заклучокот бил јасен. Млечниот заб од слојот „Е“ е единствениот модерен човечки заб пронајден на местото.
Овој „фосилен агол на модерното човечко дете го претставува најраниот познат доказ за современите луѓе во Западна Европа“, се вели во соопштението од Природонаучниот музеј во Лондон.
Соживот?
Археолошкиот тим потоа ја искористи пионерската техника на фулигинохронологија, која ги анализира слоевите на саѓи кои ги натопуваат ѕидовите на пештерите и трагите од античките пожари.
Научниците покажаа дека „оваа модерна човечка популација е на таа територија на Рона околу 40 години“, рече Слимак.
Во одреден момент, двете популации или коегзистирале во пештера или на иста територија, заклучил научникот.
Тој мисли дека неандерталците можеле да му послужат како водичи на Хомо Сапиенс за да го однесат до најдобрите достапни извори од кремен, од кои некои биле оддалечени и до 90 километри.
„Ништо ново под сонцето… Токму тоа се случи кога Европејците почнаа да ја колонизираат Америка или Австралија“, рече тој.
„Наодите од Мандрин се навистина возбудливи и се уште еден дел од сложувалката за тоа како и кога модерните луѓе пристигнале во Европа“, заклучува професорот Крис Стрингер, коавтор на студијата и експерт за човековата еволуција во Природонаучниот музеј во Лондон.
„Разбирањето на преклопувањето на современите луѓе и другите хоминини во Евроазија е од витално значење за разбирање на нивните интеракции и како ние станавме последниот преостанат човечки вид“, додаде тој.
Ова преклопување, кое беше очигледно во Мандрин, сега област на Рона, „е главен миграциски коридор (за Хомо сапиенс) што му овозможува да стигне до Медитеранот и континентална Европа“, рече Слимак, кој ветува повеќе откритија од локалитетот Мандрин.
