И покрај фактот дека имаше неколку истражувачки мисии на Месечината, со и без екипаж, задната страната на Месечината остана прилично неистражена поради можните потешкотии во комуникацијата со Земјата. Но, во 2019 година кинеската мисија успеа да го приземји роверот Јута-2 на таа страна, кој има задача да истражи како изгледа оваа мистериозна област.
Роботот Лианг Динг од Технолошкиот институт Харбин во Кина и неговите колеги го анализираа движењето и набљудувањата на роверот користејќи радар и спектрометрија, а потоа донесоа некои заклучоци за составот и карактеристиките на почвата.
Тие открија дека роверот „лизга“ полесно на таа страна отколку што се очекувало, што покажува дека подалечното лице на Месечината е релативно рамно. Изгледа и дека земјата лесно се залепи за шесте тркала на роверот, што значи дека е веројатно повеќе леплива од другата страна.
Освен што е корисно за дизајнирање идни лунарни ровери, разбирањето на составот на почвата и распространетоста на карпите може да ни каже многу за историјата на самата површина на Месечината, пишува New Scientist.
Роверот Јута-2, исто така, пронајде темнозелен, сјаен материјал на дното на еден кратер, сличен на стаклените материјали пронајдени во примероците од мисијата Аполо.
Далечната страна на Месечината е исто така релативно електромагнетно тивка бидејќи ги блокира преносите од Земјата, што ја прави многу погодна за астрономски истражувања.
