реклама
Многу луѓе сакаат да шетаат по штотуку паднатиот снег, бидејќи имаат впечаток дека природата некако се смирила.
Дали е тоа затоа што надвор има помалку луѓе и животни?
реклама
Делумно, но не само поради тоа, велат научниците.
Веројатно сте забележале дека сè се смирува кога паѓа снег.
реклама
Додека дел од тишината може да се припише на помалку луѓе и животни таму, тишината се должи на својствата на снежниот пакет и начинот на кој звукот патува.
Од искуство знаеме дека свежо паднатиот снег не е тврд и густ, туку меки и воздушен. Зошто? Она што го гледаме како една снегулка е всушност неколку снегулки „залепени“ во еден вид снегулка, тродимензионална структура со неправилни форми.
реклама
Како што паѓа снегот, снегулките се натрупуваат, оставајќи доволно простор меѓу нив. Свежиот снег е всушност порозен, како сунѓер.
Во овие мали дупки се собира воздухот и сето тоа му дава на снегот мека, мека структура. Во исто време, звучните бранови остануваат заробени во овие минијатурни воздушни џебови, кои не можат да се рефлектираат од снегот на ист начин како од другите тврди, мазни и густи површини, туку се апсорбираат од снегот. Ако некогаш сте биле во студио за звук или соба со многу теписи, сигурно сте забележале дека звукот таму е различен, придушен.
Тогаш велиме дека собата е звучно изолирана. Ѕидовите во студијата се обложени со звучна изолација, изработени од вештачка пена или сунѓери, а теписите се изработени од влакна, со многу празен простор меѓу нив. Слична структура има и ново паднатиот снег.
„Снегот доста добро го апсорбира звукот“, изјави Дејвид Херин, вонреден професор на UK Tech кој студира акустика, за билтенот на Универзитетот во Кентаки.
„Само неколку сантиметри снег во просек апсорбира околу 60 отсто од звукот во нашиот опсег на слух. Снегот е порозен, нешто како комерцијална пена што апсорбира звук“, објаснува Херин.
Не ни слушаме како паѓа снег. Тоа е затоа што снегулките не се густи или цврсти и затоа не удираат во земјата или друга површина со толку сила како капките дожд, лапавица или град, кои испуштаат звук кога паѓаат, туку „пловат и танцуваат“ во воздухот.
Но, снежната тишина не трае. Снегот се набива со текот на времето и се стврднува или замрзнува. Во исто време, ја губи својата порозност, а со тоа и способноста да апсорбира звук.
Замрзнатиот снег може дури и да направи звукот да изгледа погласен, бидејќи површината на таквиот снег е мазна и тврда, што предизвикува звучните бранови веднаш да се одбијат од него. Температурата на воздухот исто така игра улога во сè.
Начинот на кој патуваат звучните бранови исто така е под влијание на атмосферските услови, како што се воздушниот притисок и температурата. Пониските температури генерално ја зголемуваат густината на воздухот, што го отежнува ширењето на звучните бранови, па затоа е потребно подолго време за звукот да стигне до нашите уши.
Така, кога температурата паѓа, сè може да звучи потивко бидејќи звучните бранови патуваат побавно. Ако сè уште паѓа свеж снег, тој ги зема веќе бавните звучни бранови и сè изгледа уште потивко.
реклама
