Словенскиот збор маченик е изведен од грчкиот мартис, што значи, сведок. Во Црквата мачениците со својот живот, посебно со својата подготвеност да умрат за Христос, сведочеа за нивната вера дека Христос е Бог кој, на крајот од времето, ќе ги подигне од мртвите и ќе им даде живот во вечноста.
Оттаму, Црквата ги нарекува великомаченици тие кои го посведочиле ова со посебна сила.
Еден од нив е Артемиј. Живеел во времето на цар Константин, а пострадал после неговата смрт, од раката на царот Јулијан, кој отстапи од верата во Христа и се обидуваше во Рим да го врати паганствотo.
