И покрај тоа што е далеку, Марс предизвикува „џиновски вители“ во океаните на Земјата.
Како што е наведено во новиот труд објавен во списанието „Комуникации во природата“, истражувачите анализирале примероци од одредени места во водните длабочини за да ги проучуваат океанските струи. Тие откриле 2,4 милиони години стари климатски циклуси што се поврзани со циклусите во интеракциите на Марс и Земјата, кои орбитираат околу Сонцето, како што објаснува Адријана Дуткиевич, водечката авторка и седиментолог од Универзитетот во Сиднеј.
Наодите би можеле да имаат важни импликации за нашето разбирање на Атлантската меридијална превртена циркулација (AMOЦ), океанска струја која одржува умерена клима во Европа, но е на работ на колапс поради климатските промени.
Големи циклуси
Овие „астрономски големи циклуси“ би биле резултат на интеракцијата на орбитите и на Марс и на Земјата. Сепак, се покажува дека е тешко докажувањето на овие циклуси, со анализа на геологијата на Земјата.
Дуткиевич и нејзините колеги изнеле податоци кои се дел од повеќе од 50 години научни истражувања. Тие откриле дека длабоките морски струи ја менуваат силата на секои 2,4 милиони години. Во својот врв, тие можат да генерираат длабоки морски вртења или моќни вители кои можат да стигнат до морското дно и да придвижат големи количини на седимент.
– Гравитационите полиња на планетите во Сончевиот Систем се мешаат едни со други и оваа интеракција, наречена резонанса, ја менува планетарната ексцентричност, што е мерка за тоа колку нивните орбити се блиску до циркулирање – вели Дитмар Мулер, коавтор и професор на Универзитетот во Сиднеј.
Земјата добива повеќе сончево зрачење и со тоа и потопла клима на врвот на овој циклус, сугерираат научниците. Овие високи температури се во корелација со посилните длабоки океански струи. Тоа значи дека ако Атлантската меридијална превртена циркулација доживее колапс, како што предвидуваат некои научници, овој циклус би можел да ублажи барем дел од последиците, што би вклучило продолжен период на екстремен студ во Европа и Северна Америка.
– Знаеме дека постојат најмалку два посебни механизми кои придонесуваат за енергичноста на мешањето на длабоките води во океаните. Атлантската меридијална превртена циркулација е еден од тие механизми, но длабоките океански вители се чини дека играат важна улога во топлите клими за одржување на вентилацијата на океанот – вели Мулер.
– Нашите податоци за длабоките води кои опфаќаат период од 65 милиони години покажуваат дека потоплите океани имаат посилна длабока циркулација. Ова потенцијално ќе го спречи океанот да стагнира дури и ако Атлантската меридијална превртена циркулација забави или запре целосно – додала Дуткиевич.
Извор: Futurism.com
