Истакнатиот британски виролог и предавач на Универзитетот во Кембриџ, д-р Крис Смит, тврди дека историјата и биологијата можеби имаат одговори во полза на оваа теорија, особено кога станува збор за омикронската варијанта.
Омикрон, како што пишува д-р Крис Смит во својот авторски текст во британски The Telegraph, првпат се појави пред околу еден месец во Јужна Африка. Нултиот пациент бил млад човек кој дошол на лекар без симптоми вообичаени за Ковид.
Најчесто имал болки во грлото и се чувствувал уморен. Истиот ден во ординацијата влегле уште седум лица со исти симптоми. Тие беа тестирани и беше откриена нова варијанта, нешто подоцна наречена омикрон.
Наскоро беше откриено дека вирусот зад новите инфекции е полн со промени или мутации – околу 50 од нив – со високи концентрации фокусирани на делот од генетскиот код, што вирусот го користи за кодирање на зашилената компонента на неговата надворешна обвивка.
Шилецот е главниот дел од вирусот кој го користи за да ги фати и да навлезе во нашите клетки. Неговата клучна улога значи дека тоа е и структурата на која цели на сегашната генерација вакцини против Ковид, што го прави мутантниот вирус со драматично изменета структура на шилците, прави огромен потенцијален ризик за светот кој досега вакцинираше повеќе од 50 отсто од своето население.
Парадокс
Подеднакво алармантна беше брзината со која почнаа да се појавуваат случаи на оваа нова варијанта. Неколку стотици дневни случаи во Јужна Африка се претворија во повеќе од 10.000 дневно, речиси сите со оваа нова варијанта, што ја поттикна СЗО да ја прогласи за варијанта на загриженост и да ја нарече омикрон.
Некои научници рекоа дека требало да се вика „О Боже“, врз основа на неговиот застрашувачки генетски профил.
Но, тогаш дојде парадоксот: и покрај многу случаи, меѓу вакцинирани, невакцинирани и претходно заразени луѓе (што укажува дека омикрон доста успешно го заобиколува постоечкиот имунитет), процентот на луѓе на кислород или на оние на кои им треба поинтензивна болничка нега беше многу помал отколку со делта.
Луѓето исто така закрепнаа побрзо, а бројот на постари пациенти се чини дека е значително помал.
Премногу е рано да се процени ризикот од долгорочни последици, како што е долгорочен ковид, но овие податоци изгледаат многу охрабрувачки. Можеби доволно охрабрувачки за сериозно да се зафатиме со идејата дека ова може да биде увид во тоа каде на крајот води пандемијата на Ковид: до поблага болест.
Што нè учи историјата и биологијата?
Уште во доцните 1800-ти, патологот Теобалд Смит претпоставил дека болестите со текот на времето стануваат поблаги бидејќи во интерес и на домаќинот (луѓето) и на вирусот е да станат „подобри пријатели“. Бенигната болест подобро се поднесува и е помала веројатноста да не „провоцира“ да подигнеме бариери за да го спречиме нејзиното ширење.
Смит ги засновал своите теории на крави, а не на луѓе, а неговите идеи секако биле премногу поедноставени, но низ историјата сме виделе доволно други примери на вируси кои со текот на времето стануваат помалку агресивни.
Тогаш зошто тоа не би се случило со Ковид?
Republika.mk – содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
