Античкото име на Спиналонга било Калидонија, а наводно сегашното име го дале Венецијанците и е составено од зборовите спина што значи трн и лонга што значи долг.
Спиналонга била под венецијанска власт дури и откако остатокот од Крит бил окупиран од Османлиите, а кога Турците го напуштиле Крит во 1903 година, Спиналонга повторно станал дел од Грција.
Иако има богато историско наследство, не му донесе слава на овој остров. За жал, стана познат како – островот на лепрозните.
Грчкиот остров Спиналонга, во источниот дел на Крит, се нарекува и „остров на живите мртви“ и „остров на страдањата“. Нискиот тунел низ кој се минува и денес по слетувањето на островот, се нарекува Дантеова порта.
Од 1903 до 1957 година, Спиналонга беше една од последните активни лепрозни колонии во Европа. Некогаш имало речиси 400 жители.
Лепра е хронична заразна болест позната уште од античко време. Позната е и како Хансенова болест (ХД), а е предизвикана од бактеријата Mycobacterium leprae или Mycobacterium lepromatosis, која денес успешно се лекува со антибиотици.
Симптомите на лепрата варираат од пациент до пациент, а главни и најчести се нервната смрт, оштетувањето на респираторниот тракт, кожата и очите и промените во крвните садови поради згрутчување на крвта.
Пациентите го губат чувството на студ, топлина и болка, па често се повредуваат. Порано, кога медицината не се развиваше, тие повреди се инфицираа, а тешките инфекции доведуваа до инвалидитет или смрт.
На почетокот на 19 век не се знаело многу за лепрата, ниту како настанува, ниту како се лекува, а се верувало дека е наследна. Меѓутоа, кога се покажало дека е заразно – пациентите веднаш биле испратени во изолација.
Во Грција, центарот за изолација беше на островот Спиналонга.
Има многу страшни приказни за островот, особено од времето кога колонијата на лепрозни само почнува да се формира. Островот немаше инфраструктура, а луѓето – често само со псоријаза – беа испраќани таму да чекаат смрт во нехумани услови.
Исплашени од болеста и приказните што кружеа, мештаните го нарекоа местото „Остров на проклетите“ и „Остров на живите мртовци“.
Братство на болните
Во март 1936 година, еден млад човек ја смени судбината на сите жители на островот.
Епаминондас Ремунтакис, студент по право во трета година во Атина, беше принуден да замине на островот по неколку години криење и борба со болеста.
Млад и амбициозен го основал „Братството на болните од Спиналонга“, во желба да ги подобри условите за живеење на пациентот. Тој го посвети својот живот на својата цел.
За прв пат беа обоени куќи во Спиналонга, воспоставена служба за јавно чистење, дури беа изградени театар и кино, додека на улиците на островот често можеше да се слушне класична музика, која доаѓа од звучник дониран од еден пациент. По некое време на островот пристигнала машина за производство на струја која ноќе ги осветлувала улиците.
Полека, но сигурно, островјаните почнаа да формираат заедница која не се фокусираше само на опстанокот. Луѓето се заљубуваа и се венчаа, дури и раѓаа деца кои пораснаа на островот без никогаш да се заразат.
Бројот на заболени опаѓа од 1948 година, кога биле развиени првите лекови за оваа болест. Последниот жител на островот, свештеник, ја напуштил Спиналонга во 1962 година. Најмалку еднаш годишно, поради спомените кои ги врзуваат за островот, ова место го посетуваат неколку излечени луѓе, од кои некои се живи и денес.
Денес, тврдината Спиналонга е второто најпосетувано археолошко наоѓалиште на островот Крит – по палатата Кносос.
