Мартин Скорсезе, еден од највлијателните американски режисери, со децении ги поместува границите на филмскиот израз. Неговата филмографија опфаќа широк опсег на жанрови – од насилни урбани приказни до сложени љубовни драми и духовни дилеми.
Иако неговите понови филмови како Ирецот и Тишината сè уште се препознатливи по нивната визуелна раскош и длабока анализа на ликови, многумина сè уште сметаат дека неговите најголеми дела потекнуваат од поранешниот период – со насловите Таксист, Добри момци и Разгеневниот бик.
Во текот на својата кариера, Скорсезе често ги издвојуваше режисерите кои го инспирираа, меѓу кои и Акира Куросава, Ингмар Бергман и Џон Форд. Сепак, еден особено го допре – јапонскиот режисер Кенџи Мизогучи, познат по класичните филмови кои прикажуваат емоции преку поетски ритам и внимателно изработени слики.
Како негов омилен го наведува филмот на Мизогучи, Приказни под месечината и дождот (Ugetsu monogatari), од 1953 година, кој ја следи приказната за амбициите, љубовта и војната во 16 век.
„Овој филм имаше најголемо влијание врз мене. Има моменти во тој филм што ги гледав одново и одново и кои секој пат ми го одземаат здивот“, рече Скорсезе, пренесе магазинот „Фар аут“.
Иако Приказни под месечината и дождот често се смета за ремек дело, Скорсезе ја цени целата трилогија која ги вклучува и Животот на Охару (Saikaku ichidai onna) и Саншо судијата (Sanshô dayû), за која вели дека е „врвот на светската кинематографија“.
Работата на Мизогучи го отелотворува она што многумина го сакаат во јапонскиот филм – суптилност, емоции и елеганција. Неговото влијание може да се види и кај современите режисери како Хироказу Коре-еда кој го комбинира секојдневниот живот со длабоки емотивни слоеви. Восхитувањето на Скорсезе кон Мизогучи е уште еден доказ за неговата длабока поврзаност со филмската историја – и неговата непоколеблива почит кон мајсторите на визуелното раскажување приказни.
Текстот (Видео) Tри филма што Скорсезе кои ги смета за врв на кинематографијата е превземен од МАКФАКС.
